در کشورها ومناطق کمتر توسعه یافته به دلیل مشکلات ریز و درشت ساکنان آن  

می دانند چه نمی خواهند ولی نمی دانند چه می خواهند یعنی به زبان علمی

نیاز برای آنان تعریف نشده است در اقتصاد کلیه فعالیتها برای تامین نیاز های اقتصادی

تعریف شده است.برای رسیدن به نیازهای واقعی این جوامع در ابتدابرنامه ریزی هابراساس

هدف گذاری مشخص می شود و برای هدف گذاری بامطالعه وضع موجود وداشتن

 اطلاعات و آمارو نه آمارهای ساختگی و با مطالعه وضع ایده آل و تفریق این دو

 آمار،نیاز در همه  بخش ها تعریف می شود به طور کلی کلیه این فرآیند به صورت

سیستماتیک به یکدیگر وابسته است .

فقر به معنی مطلق کلمه یعنی عدم بهره مندی از حداقل نیازهای اساسی زندگی

در زمینه های مختلفی نظیر، تغذیه ، آموزش و پرورش ، بهداشت و درمان ، اشتغال

و... می باشد.فقر اقتصادی و مسکنت شدید و مستمر ، زمینه های انحرافات اخلاقی و

گرفتاریهای اجتماعی را فراهم می آورد بنابراین معلوم می شود که فقر اقتصادی چگونه

زمینه ساز فقر فرهنگی می شود.مطالعه رفتار اجتماعی انسانها وشیوه برخورد آنان با

مسائل ومشکلات آن جامعهتابعی از میزان وعمق فقر  اقتصادی و به تبع آن فقر فرهنگی

هر جامعه می باشدودر حقیقت در طول تاریخ بشر هرگاه جامعه دچار فقر اقتصادی بوده

است فقر فرهنگی در آن جامعه گسترش یافته ومنجر به افزایش عصبیت های فردی ،

خانوادگی  وقومیو اجتماعی وسیع شده است .جامعه رشد یافته از طریق

افزایش درآمد و تولید بیشتر،توسعه همه جانبه از ابعاد فکری وفرهنگی و حتی

اخلاقی در آن جامعه راایجاد می نماید.

تمامی تجارب انسان در ادوار مختلف، گویای این امر است که محوریت انسان در روند

توسعه همه جانبه جوامع بشری نقش کلیدی و اساسی را به عهده داشته است .

انسان قرن فعلی نیز همچنان  محور همه پیشرفت هاو توسعه است.این نقش

می تواندبه عنوان خلق یک ایده و نظر و تدوین آن به عنوان یک برنامه ، اجرا و

مدیریت آن ایده مطرح  شود . هر چندتکنولوِِژی روز نقش انسان را به ظاهر کم

رنگ نشان می دهد ولی محوریت انسان در روند توسعه کلیدی ترین موضوع است.

خلاقیت انسان ویژگی برتر او نسبت به سایر موجودات نظام هستی است

خلاقیت در نهان هر انسان به ودیعه نهاده شده است .

در صورت بروز وظهور این ویژگی برتر ،انسان محور همه اقدام هایی خواهد

شد که در روند رشد و توسعه صورت می گیرد.

زندگی هر انسان تجلی افکاراوست و زندگی به خودی خود نه خوب است

و نه بد بلکه محلی برایبروز خوبی ها و بدی هاست ،خوشبختی و بدبختی

یک احساس است با تغییر این احساس زندگی هر انسانی دچار تغییر

می شود وجوامع انسانیچگونگی احساس همگانی زندگی آنان راشکل

می دهد هرگونه تغییر اجتماعی ،اقتصادی وفرهنگی نیاز به تغییر باور

و احساس همگانی از خود دارد .

فرآیند توسعه هنگامی صورت می گیرد که نیاز به توسعه به عنوان یک

باور همگانی در یک جامعه ایجاد شود.یعنی اکثریت قریب به اتفاق همه

انسانهای آن اجتماع بپذیرند که توسعه و پیشرفت مستمر جامعه

یک نیاز اجتماعیاست.

پس برای تامین این نیاز همه افراد باید در روند رو به رشد قرار گیرند وبا

پذیرش این باور، اجرای نقش توسعه ای برای همه انسانهای جامعه

مطرح می شود.نقش توسعه ای یک وظیفه اجتماعی است که در

روند توسعه ،هر انسان در هر رده و موقعیت اجتماعی ، اقتصادی ،

سیاسی و فرهنگی به عهده می گیرد.

کشورها و مناطق توسعه نیافته دچار عدم تخصیص بهینه منابع کمیاب خود ،برای

تامین نیازهای ضروری ترهستنداین مناطق به حدی در مشکلات روزمره خود غرق

می شوند که دچار یک نوع عدم اولویت گذاری درمسائل خود هستند.این مناطق

در حقیقت با عدم تخصیص مناسب منابع اولیه، این منابع را هرز می دهند .

مشکل اصلی و عمده این مناظق صرفا کمبود منابع نیست بلکه هرز منابع

از طریق عدم تخصیص منابع می باشد. عمده ترین علت این موضوعدرگیری

های قومی و ظایفه ای ،عدم کلان نگری ،افزایش ،سطح انتظارات

عمومیوپاسخ به نیازها ی  روزمرهبه خاطر فقر این مناطق می باشند.