بخشی از انسان های ساکن درمناطق و کشورهای کمترتوسعه یافته ازشرایط وضع
موجود خود درک روشنی ندارندبه عبارت روشن تر نمی دانند روند رو به رشد
اقتصادی، سیاسی واجتماعی آنان در چه شرایطی قرار دارد.
درک آنان یا بسیارخیال پردازندهو یابسیارناامید کننده است. گروه نخست آنچنان
باواقعیت جامعه و زندگی بیگانه می شوند.که خود و جامعه را در بلندایی می دانند
که همه جوامع بشری در ذیل افکار خیالی آنان قراردارند. گروه دوم افرادی که آنچنان
ازشرایط موچود خود فاصله گرفته اند که دچار یاس و ناامیدی شده و همه چیز را سیاه
می بینند.از نظر روان شناسی این دو برخورد انسان ها ،واکنش دفاعی است که این
انسان ها با توجه بهشرایط روحی و روانی خود بروز می دهند.
برخورد منظقی واصولی داشتن درک درست و واقعبینانه از شرایط وضع
موجود خود و جامعه پیرامونی است. بدون داشتن این درک گام ابتدایی
برای توسعه همه جانبه چامعه برداشته نمی شود.
